Łokieć to złożony staw obejmujący trzy kości – kość ramienną, łokciową i promieniową. Jeśli któraś z tych kości rozwija się nieprawidłowo (dysplazja łokcia), ich stawy przestają być fizjologiczne, co prowadzi do niekorzystnej koncentracji sił i w konsekwencji uszkodzenia chrząstki i innych tkanek w stawie. Diagnozujemy dysplazję łokcia najczęściej u psów dużych i olbrzymich, często obustronnie u psów danej rasy (berneńskie psy pasterskie, owczarki niemieckie i golden retrievery) często obustronnie, nawet do 80%.
Dysplazja stawu łokciowego to termin ogólny obejmujący następujące schorzenia:
Leczenie uzależnione jest od wieku zwierzęcia.
U psów w wieku około czterech miesięcy chirurdzy często wykonują osteotomię dystalną kości łokciowej (DUO), osteotomię proksymalną skośną kości łokciowej (PUO) i osteotomię proksymalną skośną/wydłużającą. Decyzja o wyborze metody będzie zależeć od ciężkości i kombinacji warunków.
Gdy pacjent osiągnie dojrzałość szkieletową w wieku jednego roku lub więcej, usunięcie fragmentu przyniesie tymczasową korzyść, ale kulawizna powróci, a postęp choroby będzie się utrzymywał.
Zabieg osteotomii łokciowej proksymalnej odwodzącej (PAUL) był najskuteczniejszy u pacjentów, którzy byli leczeni przed zaawansowaną progresją choroby. Jednak starsi pacjenci również widzą korzyści, zwykle poprawę o jeden do dwóch stopni kulawizny.
Schyłkowa faza choroby wymaga wymiany stawu łokciowego.
Data | Zdarzenie | Lokalizacja |
---|
Chcesz ponownie posłuchać konkretnej rozmowy jednego z ekspertów?
Do nagrańJesteśmy na rynku od ponad 20 lat i rozumiemy, że w leczeniu pacjentów nie ma miejsca na błędy. Oferujemy lepsze rozwiązania i najlepszą jakość. Bez kompromisu.
Ucz się więcej