Joint Solutions: Łokieć

Łokieć to złożony staw obejmujący trzy kości – kość ramienną, łokciową i promieniową. Jeśli któraś z tych kości rozwija się nieprawidłowo (dysplazja łokcia), ich stawy przestają być fizjologiczne, co prowadzi do niekorzystnej koncentracji sił i w konsekwencji uszkodzenia chrząstki i innych tkanek w stawie. Diagnozujemy dysplazję łokcia najczęściej u psów dużych i olbrzymich, często obustronnie u psów danej rasy (berneńskie psy pasterskie, owczarki niemieckie i golden retrievery) często obustronnie, nawet do 80%.

Dysplazja stawu łokciowego to termin ogólny obejmujący następujące schorzenia: 

1. Rozdrobniony wyrostek Coronoideus – FCP/MCD
2. Niezjednoczony proces anconealny – UAP
3. Osteochondroza
4. Wspólna niekongruencja

Leczenie uzależnione jest od wieku zwierzęcia. 

U psów w wieku około czterech miesięcy chirurdzy często wykonują osteotomię dystalną kości łokciowej (DUO), osteotomię proksymalną skośną kości łokciowej (PUO) i osteotomię proksymalną skośną/wydłużającą. Decyzja o wyborze metody będzie zależeć od ciężkości i kombinacji warunków.

Gdy pacjent osiągnie dojrzałość szkieletową w wieku jednego roku lub więcej, usunięcie fragmentu przyniesie tymczasową korzyść, ale kulawizna powróci, a postęp choroby będzie się utrzymywał.

Zabieg osteotomii łokciowej proksymalnej odwodzącej (PAUL) był najskuteczniejszy u pacjentów, którzy byli leczeni przed zaawansowaną progresją choroby. Jednak starsi pacjenci również widzą korzyści, zwykle poprawę o jeden do dwóch stopni kulawizny. 

Schyłkowa faza choroby wymaga wymiany stawu łokciowego.

• Dysplazja stawu łokciowego i osteotomie
• PAUL
• Wymiana łokcia
• Mistrz łokcia